-
1 vespertinum tempus
вечер (?. 10 §4 D. 21, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > vespertinum tempus
-
2 Abend
Abend, I) Zeitabschnitt des Tages: vesper (in der klass. Prosa seltener vespera). – tempus vespertinum (Abendzeit). – occasus solis (Sonnenuntergang). – gegen A., ad od. sub vesperum; sub occasum solis: abends, vespere, gew. adv. vesperi: abends spät, pervesperi: abends zuvor, pridie vesperi: heute abend, hodie vesperi: gestern abend, heri vesperi: bei einbrechendem A., primo vespere; ubi coepit advesperascere; cum iam advesperasceret: vor A., ante vesperum: bis zum A., ad vesperum: vom A. bis zum Morgen, a vespere usque ad mane: vom Morgen bis zum A., a mane usque ad vesperum. – es wird A., vesperascit caelum od: dies; u. bl. vesperascit: es geht schon gegen A., iam advesperascit; vergit in vesperum dies: es geht schon stark gegen A., iam praeceps in occasum sol est: es ist schon A., iam diei vesper est; iam vesperavit: guten Abend! salve! vd. (beim Scheiden) vale!: jmdm. guten A. wünschen, salvere (beim Kommen) od. valere (beim Scheiden) alqm iubeo. – Sprichwörtl., es ist noch nicht aller Tage A., nondum omnium dierum sol occĭdit (Liv. 39, 26, 9): es kann vor A. leicht anders werden, quid vesper ferat, incertum est (Liv. 45, 8, 6). – Bildl., der A. des Lebens, s. Lebensabend: am letzten A. seines Lebens, supremo vitae die; die vitae suae postremo. – II) meton., Himmelsgegend = Westen, w. s. – Abendbesuch bekommen, alqs me convenit vesperi: bei jmd. einen A. machen, convenire alqm vesperi. – Abendbrot, cibus vespertinus. – Abenddämmerung, crepusculum (Ggstz. diluculum). – in der A., crepusculo; gew. primo vespere (bei Anbruch des Abends); cum advesperavisset (als der Abend herangerückt war): mit der A., ubi coepit advesperascere; [7] cum iam advesperasceret. – Abendessen, cibus vespertinus. – als Souper, epulae vespertinae. – Abendgebet, *precatio ante somnum facta (das Beten). – *preces vespertinae (das Gebet). – sein A. verrichten, *ante somnum precari ad Deum. – Abendgegend, I) Gegend, die gegen Westen liegt: regio ad occidentem vergens. – II) Himmelsgegend, s. Westen. – Abendkälte, frigus vespertinum. – Abendkost, s. Abendessen. – Abendkühle, frigus vespertinum. – Abendland, I) = Abendgegend no. I. – II) Westland, Singul. kollektiv od. Plur. Abendländer, abeuntis solis partes (Ggstz. orientis solis partes); occĭdens (Ggstz. oriens). – Abendländer = Bewohner des Abendlandes, ad occasum habitantes. – abendländisch, I) der Bewohner des Abendlandes: ad occasum habitantium. – II) = westlich, w. s. – abendlich, I) zum Abend gehörend, am A. geschehend: vespertinus. – II) gegen Abend (Westen) liegend, s. westlich. – Abendluft, I) am Abend wehende Luft: aura vespertina. – II) = Westluft, Westwind, w. s. – Abendmahl,- mahlzeit, I)= Abendessen, w. s. – II) als kirchliche Feier: cena od. mensa Dominica (Eccl.); epulae sacrae (Eccl.). – od. als Liebesmahl, eucharistia (Eccl.). – od. als Kommunion, communio sancti altaris (Eccl.). – zum A. gehen, accedere ad mensam Dominicam (Eccl.): das A. feiern, *celebrare eucharistiam (von mehreren). – Abendrot,- röte, *rubor caeli vespertini. – abends, s. Abend. – Abendseite, s. Westseite. – Abendsonne, sol vespertinus (Ggstz. sol matutinus). – sol occĭdens (untergehende Sonne, Ggstz. sol oriens). – die A. haben, soli vespertino obvium esse (v. Örtl.). – Abendstern, Hesperus (Ἕσπερος); rein lat. Vesper; stella Veneris. – Abendstunde, horavespertina (eine Stunde des Abends). – tempus vespertinum (Abendzeit). – in der A., primo vespere; ubi iam vesperaverat. – Abendtau, rosvespertinus. – Abendtisch, s. Abendessen. – Abendwind, I) am Abend wehender Wind: ventusvespertinus. – II) = Westwind, w. s. – Abendzeit, tempus vespertinum. – tempora vespertina (im allg.). – horae vespertinae (Abendstunden). – um die A., cum iam advesperasceret: zur A., vespertino tempore; vespertinis temporibus (allemal zur A.).
-
3 vespertinus
vespertinus, a, um du soir, qui a lieu le soir, situé au couchant, occidental. - vespertinus, adv.: le soir. - nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Hor. Ep. 16, 51: le soir, l'ours ne gronde pas autour de la bergerie.* * *vespertinus, a, um du soir, qui a lieu le soir, situé au couchant, occidental. - vespertinus, adv.: le soir. - nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Hor. Ep. 16, 51: le soir, l'ours ne gronde pas autour de la bergerie.* * *Vespertinus, pen. prod. Adiectiuum: vt Tempus vespertinum. Cic. Le soir, Le vespre.\Forum vespertinum. Horat. Où les larrons viennent sur le soir.\Hospes vespertinus. Horat. Qui arrive au soir.\Literae vespertinae. Cic. Qu'on a receu au soir.\Regio vespertina. Horat. Region occidentale.\Vespertinis, matutinisque perungi. Pli. Touts les soirs et touts les matins, Au soir et au matin. -
4 Вечер
- vesper, eri/is, m; vespera, ae, f; serum, i, n, extremum diei;• с наступлением вечера - primo vespere; praecipiti jam die, die jam vergente; inumbrante vespera;
• вечер уже (ad)vesperascit; invesperascit; inclinat in vesperum dies; dies in vespertinum tempus declinatur;
• когда день клонился к вечеру - flexo in vesperam die;
• под вечер - vesperascente caelo; ad vesperam; ad, sub vesperum; sub nocte, sub noctem;
• с утра до вечера - a mane usque ad vesperam;
• по вечерам прогуливаться - vespertinis (horis) ambulatum abire;
• зимой вечера бывают очень длинны - hieme vespertinum tempus perdiu tenet;
• проводить вечер за чтением - vespertinum tempus consumere in legendo;
• цветки, распускающиеся вечером - flores vespertini;
• вечером - vesperi; vespertino tempore; vesperascente caelo; vespera;
• ранним вечером - prima vespera;
• он вечером у меня был - vesperi apud me fuit, me invisit;
См. также в других словарях:
soir — Le Soir, Il vient de Serum, Vesper, Vespera, Tempus vespertinum, siue serotinum, Serum. Il vient sur le soir, Aduesperascit. Incontinent que le soir est venu, Primo vespere. Jusques sur le soir, In serum. Au soir, Sero … Thresor de la langue françoyse
VESPERA — Graece ὀψία, apud Hebraeos (quibus initium diei erat, nocte secundum Rituale praecedente propter mysterium, seu δήλωσιν πνεύματος, cum alias non prima Vespera primo mane, sed hoc illâ antiquius esset, qua de re vide Burmannum, Synopsi Theol.… … Hofmann J. Lexicon universale
LUPUS — I. LUPUS Cos. cum Maximo, A. U. C. 984. II. LUPUS Dux Seu. Imp. ab Albini militibus victus, de quo vide Casaub. ad Seu. Spartiani. III. LUPUS Ep. Senonensis, qui tantâ erat in pauperes munificentiâ, ut nullum sibi thesaurum relinqueret, sed omnes … Hofmann J. Lexicon universale
Exultet — The Exultet (also known as the Exsultet or sometimes the Easter Proclamation [ [http://www.catholicculture.org/liturgicalyear/prayers/view.cfm?id=1227 Catholic Culture] ] ) is the traditional Western Rite hymn of praise intoned by the deacon… … Wikipedia
Benedictio cerei — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird … Deutsch Wikipedia
Exsultet — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird … Deutsch Wikipedia
Exultet — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird … Deutsch Wikipedia
Laus cerei — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird … Deutsch Wikipedia
Osterlob — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird … Deutsch Wikipedia
Praeconium paschale — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird … Deutsch Wikipedia
Pregón pascual — Saltar a navegación, búsqueda El Exultet llamado también pregón pascual, es uno de los más antiguos himnos de la tradición litúrgica romana. Existen testimonios de su existencia desde fines del siglo IV. Se canta integralmente la noche de Pascua… … Wikipedia Español